Appeltaartmoeder
Vroeger, zeg maar lang geleden, toen ik nog niet zo oud was als nu, wilde ik later als ik groot was kindjes.
Ik stelde me zo voor dat ik er lekker mee zou knutselen, koekjes bakken en thee zetten als ze uit school kwamen. Zij keurig genietend van die thee en omstebeurt vertellend over hun belevenissen op school.
Zo’n appeltaart moeder, met geduld en aandacht. Eveneens genietend in haar ordelijke opgeruimde huis. Maar de werkelijkheid is er eentje in vele versies. Neem nou simpelweg alleen maar de appeltaart.
Versie een
Ik pak een kom uit het kastje om appeltaart te gaan bakken.
Terwijl Karsten met een dreun zijn stoel tegen het aanrecht klapt, pak ik de weegschaal en terwijl ik het ding aan zet, giet Karsten alvast wat meel in de kom; naast de kom, op de grond , op zijn kleren en roert met de lepel een diepe kuil in het meel, wat dan zo leuk omhoog springt over de rand van het meelblik.
Ik zeg hem even te wachten en dan staat hij springend op zijn stoeltje te roepen dat hij de suiker wil doen. “”ik doe het!!””, “”nee mama doet het even, mag jij dalijk roeren, wacht even manneke”” FOUT!!!, niks even wachten!
“”ik doe het!!!!”””en hij zet met geschreeuw zijn eis kracht bij. Terwijl ik rustig de kom pak, hem probeer af te leiden en ik de suiker er in wil doen, pakt hij boos de boter en knijpt erin. Flotsj, handen vol, boter overal…. “”even wachten mannetje”” ik zucht en begin mijn geduld te verliezen, naarstig opzoek naar een ingang om de appeltaarttoestand toch nog een beetje leuk te laten verlopen. Iris komt erbij staan mokken en wil ook mee doen. Ik vraag haar de appels in stukjes te doen, : “kijk eens Iris, jij mag de appels vast in stukjes snijden””
Maar zij wil hetzelfde doen als Karsten. En terwijl ik Iris aan tafel zet om toch de appels te gaan doen, slaat Karsten alvast een ei stuk op het randje van het aanrecht… Kraak….flutsjjj….grrrrrrr
En dan heb ik er alweer genoeg van. Ik zet hem brullend op de grond. Althans, hij brult he? Briesend en tierend van frustratie over wat hij had willen doen, maar niet mocht omdat hij moest wachten en ik het gewaagd had nee te zeggen.
Taart bakken zit er vandaag niet in… volgende keer beter.
De andere versie is leuker.
Hij zit te spelen. Ik pak een kom en de appeltaartspullen. Meteen schuift Karsten zijn stoeltje rustg bij het aanrecht. “”mag ik mee doen??””
Ik zeg ja, en dat hij even wachten moet.
Terwijl ik de andere spullen pak, pakt hij alvast de rozijnen uit de la en de suiker en wacht een fractie van een seconde, maar…hij wacht!
Ik laat hem suiker en boter in de kom scheppen en roeren. Dat gaat zwaar dus hij vraagt mij een handje te helpen. Samen mixen we alles door elkaar. Omstebeurt, want die mixer vindt hij best wel eng.
Voorzichtig schept hij het meel erbij. Okay, het gaat er wel een beetje naast, maar dat geeft niks.
Als het gemikst is, vraagt hij of hij even proeven mag en steekt zijn kleine vingertjes alvast in de kom. Tuurlijk, het blijft wel gewoon Karsten. Mjam, mjam, het is lekker.
Ondertussen schillen we appels, Fenke, Iris en ik, en roert hij de rozijnen erdoor, samen met de kaneel. Alles blijft in de kom en zelfs de kom blijft staan. In een klein schaaltje krijgen ze wat appeltjes met rozijntjes en gaan er lekker mee verder spelen, terwijl ik de taart in de oven schuif en het huis zich langzaam vult met de heerlijke geur van appeltaart.
Wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn.
Herkenbaar?? Het kan beide in een gezin dus. Als moeder van een kind wat ooit een ADHD-diagnose kreeg, weet ik waar het over gaat. Als moeder van een kind met wie we homeopathie deden, een geweldig fijne holistische begeleidding gaven heb ik mogen ervaren dat het anders kan. Rustiger. Blijer. Gewoner.
Fijn toch? Niet alleen voor de kinderen, maar zeker ook voor jou, want ga er maar aan staan. Moeder zijn kan een 24/7 job zijn, die je ook gerust met 7 mensen zou kunnen uitvoeren. Hou jezelf dan maar eens op koers.
Speciaal voor gevoelige kinderen en hun bewuste ouders is er mijn praktijk. Als homeopaat kan ik veel voor jouw kind betekenen, als coach heb ik gave en vooral werkzame trainingen ontwikkeld, die bijna online zijn.
Eerder meer weten? Maak gewoon eens een afspraak. Stel je eens voor waar wij wilt staan over een jaar. Dan start je nu. Stel je ook eens voor hoe het met je gaat als je niks doet. Precies! dat wil je niet toch?
Ik kijk er naar uit je te ontmoeten.!
