• Start

  • Over mij

    Mijn naam is Mireille Veninga-Peeren.

    Moeder van drie opgroeiende kinderen en 1 engelenkindje. Ik ben getrouwd met een zeeman. We hebben een super lieve Bulgaarse Berghond, twee katten en een hamster...

    Sinds 2011 run ik mijn praktijk voor gezinshomeopathie en speltherapie. In 2018 is daar een voedings- en leefstijlspecialisatie van 3care aan toegevoegd.

    Zo kan ik een compleet pakket bieden voor zowel baby's kinderen als hun ouders.

    In 1999 studeerde ik af aan de Hanzehogeschool te Groningen, richting SPH en heb in velerlei werkgebieden ervaring opgedaan, waaronder de ouderenzorg, gehandicaptenzorg, psychiatrie, peuterspeelzaalwerk en ambulante zorg met betrekking tot autisme, autisme spectrum, ADHD en andere aanverwante stoornissen, rouw en rouwverwerking bij kinderen. 

    Als moeder van kinderen op de basisschool was ik nauw betrokken bij de vrijeschool en haar antroposofische visie op leren en leven. Inmiddels ben ik een soort jeugdherberg waar pubers in en uit vliegen en mag ik me betrokken voelen bij de bijzonder moderne school !mpulse Leeuwarden. Waar de opgroeiende mens centraal staat, waar ze kinderen niet alleen voorbereiden op de maatschappij, maar simpelweg de maatschappij ZIJN.

    Nadat mijn eigen kind volledig herstelde van klachten in het autisme spectrum, na behandeling bij een homeopaat, ben ik zelf homeopathie gaan studeren. 

    Ook ben ik ervaringsdeskundige op het gebied van ADHD en Hoogbegaafdheid en heb hiervan in relatie tot homeopathie mijn specialistatie van gemaakt.

    In 2013 studeerde ik af, aan de Academie voor Klassieke Homeopathie -AvKH- te Zwolle.

    Naast de specifiek homeopatische vakken wordt er op de AvKH ook gedegen medische vakken gedoceerd, waardoor ik een brede visie en ruime ervaring heb ontwikkeld op ziekte en gezondheid en de behandeling van alle voorkomende klachten. Uiteraard ben ik in het bezit van alle door de overheid vereiste medische en psychosociale certificaten.

    Het voelde toen en nu nog steeds, alsof ik een prijs gewonnen heb. Iedere dag mag ik doen waar mijn hart ligt en veel grote en kleine mensen helpen bij het herstellen van hun klachten of de uitdaging ondersteunen, gezond te blijven.

     

     

    Read More

  • Speltherapie

    Soep
    Al jarenlang kook ik soep. Lekkere soep. Niks mis mee.
    Een paar jaren geleden kwam er een kennis die zei: “Schrijf het eens op, hoe je die soep maakt” .
    Ik vond het een goed idee, en ik noemde het “protocol voor soep”.
    Als ik soep ging koken, deed ik dat precies volgens mijn protocol.

    Toen kwam er iemand die zei: “als je nou eens precies opschrijft wat je erin doet, dan kun je de ingrediënten afvinken op een lijst”.
    Zo gezegd, zo gedaan. Ik noemde de lijst “ Huffels”, en vergat niets toe te voegen. Het kostte wel meer tijd, maar dat nam ik maar voor lief.

    Als ik eens van huis moest, vroeg ik één van de kinderen in de soep te roeren. Dat ging prima. Toen zei mijn dochter: “ Mam, je moet opschrijven wanneer je precies roert, hoelang, en hoe vaak”.
    “Dat is goed”, zei ik, en ik noemde het de “soep-rapportage”. Voortaan schreef ik eerst een overdracht voordat ik de deur uitging.

    Mijn buurman, die bij de vrijwillige brandweer is, kwam langs. Hij vroeg of ik wel dacht aan de veiligheid. “Houd je wel aan de voorschriften, voor je het weet heb je de vlam in de pan”.
    Daar had ik wel van gehoord, dus ging ik op cursus brandveiligheid, en, om het meteen maar goed te doen, leerde ik ook EHBO en reanimatie. We hadden die week geen tijd voor de soep.

    Na de scholing, waarvoor wij een certificaat kregen, hoorde ik dat niet iedereen zomaar mee mocht helpen met mijn soep. Men moest bevoegd en bekwaam zijn. Ik noemde de nieuwe regels de BIG registratie: Bijzondere Instructies Groentesoep. Voortaan werd eerst bekeken of men een certificaat had voor er geroerd mocht worden. Helaas mochten mijn kinderen niet meer helpen. Maar we vormden een gespreksgroep, we evalueerden, controleerden, en hielden team-overleg. En als er tijd over was, maakte ik gauw nog wat soep.

    Toen kwam mijn tante eens langs. Ze was op vakantie geweest, en had iets nieuws geleerd: JCI.
    “Dat betekent: Je Controleert Intensief”, zei ze. “Er zijn lijsten over hoe groot de pan moet zijn, hoe lang de pollepel, de potjes voor de ingrediënten, en richtlijnen voor de inrichting van de keuken”. “Ook mag je niet je keukenschort meer aan, maar moet je in je eigen kleding soep maken, dat is huiselijker”.
    “En hier heb ik lijsten voor de rapportage, het links- of rechtsom roeren, het vet-percentage, de calorieën, en natuurlijk de protocollen, de BIG-registratie, de observatielijsten, en de veiligheid- certificaten.” “En al deze lijsten worden periodiek gecontroleerd en ge-update”. “En we hebben een accreditatieplan, dat wil zeggen dat we bij elkaar in de pan gaan kijken”. “we houden evaluaties, en intervisies, kortom, aan álles wordt gedacht!”

    U begrijpt, dit is allemaal erg handig, en er is veel voor te zeggen.

    Maar ik denk wel tijdens het invullen van al die lijsten: “ Wie bekommert zich nog om de soep ?”
     
     
     
     
     

     

     

    Read More

  • Tarieven en vergoedingen

     

     

    Read More