Ik run dus al jaren een succesvolle praktijk, voor gevoelige kinderen en hun bewuste ouders. Je kent ze vast, druktemakertjes, nachtbrakertjes, wijsneuzen, gordijnklimmertjes, dromers, doeners…allemaal stuk voor stuk kinderen die hun leefomgeving op geheel eigen-wijze -zeg maar- ‘wat opschudden’.
Hun mama’s, hun creche begeleidsters, hun juffies, zwemmeesters, oppassen etc..))
Ik love mijn job.
Sinds een paar weken echter en de afgelopen 2 in grote getale, bellen mama’s mij huilend op, hun kind is getest op corona en positief bevonden.
Maar “het protocol” schrijft voor dat zo’n kind in quarantaine gaat en veel moeders twijfelen of ze dat moeten doen. 1,5 meter afstand houden van je kind, mondkapje op, eigen wc.
En dit is waar mijn post over gaat.
Het kan echt absoluut NIET AAN DE ORDE zijn dat je een kind, misschien wel tot zijn 22e… (grinnik) in zijn kamer opsluit omdat het corona heeft.
No matter wie of wat ook zegt dat het moet, no matter wat de mensen om je heen ook zeggen, no matter wat je man zegt, of je schoonmoeder, de juf of de vriendjes van je kind, de overheid een omt of wie ook, JE ZET HET NIET APART. Nooit. Never ever.
En je doet ook geen mondkapje op als je in de buurt van je kind bent.
Mama, nu moet je echt gaan nadenken en zelf beslissingen nemen. Voelt het goed om je kind in zn kamer te zetten?? Nee. Nou dan. Huppakee, stoppen met die onzin.
Even voor de duidelijkheid, jouw kind fietst waarschijnlijk simpel door de corona heen. Jijzelf ook. De rest van de familie en de school ook. Iedereen die is ingeent is beschermd, iedereen die niet is ingeent zit er niet mee dat hij corona krijgt of zorgt dat hij zelf binnen blijft. Ben je toch bezorgd, zijn er twijfels over ademhalen, vitaliteit, is je kindje suf, heeft het vlekjes of wat ever ook wat je zorgen baart, bel dan zowiezo je huisarts, of bij ademhalingsproblemen of suf zijn 112.
Wat je als moeder WEL gaat doen??
- Je zet elke dag de deuren een poosje tegen elkaar open en lucht de boel.
- Je zet kopjes thee of maakt gouden glaasjes diksap.
- Je maakt de toiletbril en de deurkrukken es wat vaker schoon met een glorix doekje, veegt zakdoekjes in een prullenbak, kookt simpel voedsel of eet een week tostie’s, eieren, macaroni, bananen en mandarijnen.
- Je leest veel voor, maakt tekeningen, en als het lukt speel je in de tuin of gaat even naar het park.
- Je geeft paracetamol als jij vindt dat het nodig is, en extra vitamines (zie posts in mijn groepen) en je zorgt extra goed voor jezelf.
- Je geeft zoveel liefde als je kunt en leeft op alle vlakken vertrouwen voor.
Dit is je taak als moeder, vertrouwen voorleven. Voel je het zelf niet, dan zoek je ernaar. En vlot ook, want je kind heeft jou nodig. We gaan onze kinderen niet leren dat ziek zijn iets traumatisch is zeg!
“In je lijfje wonen soldaatjes en als er een virus is, dan gaan de soldaatjes vechten en ruimen het virus op. Altijd. Zeker bij jou lieverd.”
En thats it.
En wie dan toch nog besluit om zijn kind in quarantaine te doen, of niet met vriendjes te laten spelen…
Think again.
