we kunnen weer live! De touwtjes gaan wat losser, ook op de scholen en zo liep ik dus in de stralende zon over het schoolplein. Bijna ontroerd, het lijkt zo lang geleden dat ik normale gesprekken had. Gewoon met een kind, met de juf en met zijn ouders. Met thee erbij en rumoer.
Gelukkig is het clientje van vandaag nog helemaal zijn eigenste fijne zelf. Ik ben al gespot nog voordat ik de deur bereikt heb en niet veel later hangt er een groot geworden kleuter om mijn nek. “ik dacht dat je dood gegaan bent aan de corona! maar gelukkig is het niet zo!”
Daar staan juf en ik, ze schuift de tissues mijn kant op. Er is te veel gezelligheid om lang sentimenteel te blijven.
Ik observeer de enorme vooruitgang in sociaal gedrag, wat dit kind laat zien. Heerlijk. Het is goed te merken dat de aanpak die we in gang hebben gezet werkt, ondanks alles.
Zowel de leerkracht als de ouders zijn tevreden over de stappen die dit kind maakt. Na de zomer zal hij naar groep 3 gaan.
Ik heb er het volste vertrouwen in dat dat goed gaat. School ook.
Waar ik vaak toch echt een school hoor spreken over leerrijpheid maar ze vaak zitrijpheid bedoelen, (deze term heb ik van Celine, een mama uit een ander deel van ons land) weet ik dat het op deze school wel goed komt.
Mama heeft haar twijfels, en die mogen er zijn.
We gaan 1 op 1 samen aan de slag om ook thuis, of eigenlijk vooral thuis, ook zodanig verder te kunnen dat er harmonie ervaren wordt.
We lachen om het idee van harmonie met deze lieve schat..))
En dan is het uur om, de thee op en is het tijd om naar buiten te gaan. Nog even mee zingen, okay… nog even mee dansen ook. Ja, nee nu moet ik echt gaan lieverd. Oki.
Ja tot snel.
Nee joh, de corona komt goed hoor, wij hebben immers een sterk lijf he? Weet je nog?? Precies!! soldaten in je lijf en die jagen de indringers weg. Net als dat je snot hebt! precies ventje. Doegh!! fijne dag vandaag!
